In de docentenopleiding voor zij-instromers werd geen vakkennis aangeleerd. 'Maar dat was ook niet nodig,’ meende Chantal. ‘Ik heb immers jarenlang in de kinderopvang gewerkt.’
‘Dat is waar,’ zei ik, om haar enthousiasme niet te temperen.
‘En bovendien heb ik al die kennis niet nodig in de lessen, hoor,’ zei ze. ‘Ik vertel ze natuurlijk wel over mijn ervaringen, maar theorie in hun kop stampen? Pfff.’ Ze trok een vies gezicht. ‘Ik vond het vroeger zelf ook afschuwelijk. En wat hebben studenten er nou aan? Het gaat het ene oor in en het andere uit. Ik leer ze liever hoe ze zelf informatie kunnen zoeken. Dat is veel beter. Veel leuker ook.’
‘Maar de fase van hun intellectuele ontwikkeling en hun referentiekader be-perken hun zoekgedrag behoorlijk,’ meende ik.
‘Eh … Hoe bedoel je?’
‘Nou…’ Ik dacht ingespannen na over een andere formulering. ‘Ik denk dat onze leerlingen, verkerend in de puberteit, de kennis en ervaring missen om te weten welke informatie werkelijk ter zake doet en betekenis heeft.’
‘Welnee,’ riep Chantal. ‘Je onderschat onze studenten, Hans, ze zijn nieuwsgierig, niet te geloven. Laat ze maar schuiven, dan vinden ze hun weg wel. En internet hebben ze aan hun zijde. Wat ze daar allemaal niet kunnen vinden, het is onvoorstelbaar, bijna alles wat ze willen weten, echt waar.’
Wie heeft nu eigenlijk gelijk?
